Η Αλίκη στη Χώρα της Νευρολογίας: ένα σπάνιο σύνδρομο
Μια σπάνια διαταραχή που ονομάζεται Σύνδρομο της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων ή, αλλιώς, Σύνδρομο Todd's, επηρεάζει την αντίληψη με διάφορους τρόπους, δημιουργώντας περισσότερους από 40 τύπους οπτικών παραισθήσεων και τουλάχιστον 16 άλλους τύπους παραισθήσεων.
Ο εννιάχρονος Τζος βρισκόταν στο αυτοκίνητο με τους γονείς του όταν παρατήρησε ότι τα κτίρια δεξιά και αριστερά του δρόμου άρχισαν να μεγαλώνουν, σαν έτοιμα να τον περικυκλώσουν…
Το είπε στη μαμά του αλλά εκείνη δεν παραξενεύτηκε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο στον γιο της. «Μια μέρα επέστρεψε από το σχολείο και μου είπε ότι ξαφνικά τα πρόσωπα των δασκάλων του έγιναν πολύ μεγάλα, δυσανάλογα σε σύγκριση με το σώμα τους, και πως οι τοίχοι της τάξης επιμηκύνθηκαν. Μια άλλη φορά, την ώρα που έπαιζε σκάκι, είδε τα δάχτυλά του να φαρδαίνουν και να μεγαλώνουν, σε σημείο που νόμιζε ότι δεν μπορεί να πιάσει τα πιόνια» λέει στο BBC η μητέρα του αγοριού, Σόνια Φερθ, από την Καμπέρα της Αυστραλίας. Αυτά τα παράξενα επεισόδια γίνονταν πιο τρομακτικά τη νύχτα, όταν «οι γωνίες του δωματίου του παραμορφώνονταν και οι τοίχοι έμοιαζαν να συγκλίνουν πάνω του»…
Χρειάστηκαν σχεδόν δύο χρόνια, αμέτρητες επισκέψεις σε γιατρούς και άλλες τόσες εξετάσεις για να λυθεί το μυστήριο. Ο μικρός Τζος πάσχει από μια σπάνια διαταραχή που ονομάζεται Σύνδρομο της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων (Alice In Wonderland Syndrome), ή αλλιώς Σύνδρομο Todd’s. Το Σύνδρομο της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων (AIWS) αναγνωρίστηκε πρώτη φορά το 1995 από τον βρετανό ψυχίατρο Τζον Τοντ και ονομάστηκε έτσι από το γνωστό μπεστ-σέλερ του Λούις Κάρολ (κατά κόσμον Τσαρλς Ντόγκσον) – λέγεται ότι μπορεί και ο ίδιος να έπασχε από το σύνδρομο αυτό.
Το AIWS επηρεάζει την αντίληψη με διάφορους τρόπους, δημιουργώντας περισσότερους από 40 τύπους οπτικών παραισθήσεων και τουλάχιστον 16 άλλους τύπους παραισθήσεων! Τα πιο κοινά συμπτώματα του AIWS αφορούν αλλαγές στο μέγεθος χώρων και αντικειμένων Κάποιοι ασθενείς περιγράφουν ότι βλέπουν μέλη να προστίθενται στο σώμα ανθρώπων (για παράδειγμα, ένα χέρι συνδεδεμένο με το πρόσωπο), ενώ άλλοι αναφέρουν ότι συχνά βλέπουν ανθρώπους να παίρνουν όψη δράκου… Τα πιο κοινά συμπτώματα του AIWS αφορούν αλλαγές στο μέγεθος χώρων και αντικειμένων, με τους ασθενείς να τα αντιλαμβάνονται ως πολύ μικρότερα ή πολύ μεγαλύτερα από τις πραγματικές τους διαστάσεις. Επίσης, επηρεάζεται η αίσθηση της απόστασης. Γι’ αυτό ο Τζος αισθανόταν τα κτίρια ή τους τοίχους του δωματίου του να τον πλησιάζουν…
Το σύνδρομο εκδηλώνεται και με αλλαγές στην αντίληψη του σώματος. Ετσι, μπορεί ένα μέρος ή και ολόκληρο το σώμα να μοιάζει ξαφνικά αφύσικα μικρό ή αφύσικα μεγάλο. Σε άλλες περιπτώσεις, ο ασθενής αισθάνεται αποκομμένος από το σώμα του ή από τον χώρο – όπως οι ίδιοι το περιγράφουν, είναι σαν να παρακολουθούν τον εαυτό τους ως τρίτοι παρατηρητές. Το AIWS επηρεάζει και την ακοή –ο Τζος έλεγε στη μαμά του ότι κάποιες φορές την άκουγε να του μιλάει με φωνή απόκοσμα χαμηλή και αργή– αλλά και την αίσθηση του χρόνου, ο οποίος μοιάζει να περνά τάχιστα ή, αντιθέτως, να μένει ακίνητος.
Ολα αυτά τα συμπτώματα εμφανίζονται σε επεισόδια που διαρκούν συνήθως μερικά λεπτά, και στη συνέχεια ο ασθενής επανέρχεται. Το σύνδρομο δεν προκαλεί νευρολογικές βλάβες ούτε άλλα προβλήματα, αλλά επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό την ποιότητα ζωής και την ψυχολογία του ασθενούς. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Νευρολογίας, το AIWS θεωρείται σπάνιο στον γενικό πληθυσμό, ωστόσο δεν υπάρχουν επαρκή διαθέσιμα επιδημιολογικά δεδομένα για την επίπτωσή του, ενώ κάποιες μελέτες δείχνουν ποσοστά από περίπου 3% έως και πάνω από 30% για μεμονωμένα συμπτώματα που συνδέονται με αυτό. Ωστόσο, υπάρχουν άλλες παθολογικές καταστάσεις που ευνοούν την εμφάνιση AIWS ή έχουν ως επιπλοκή το σύνδρομο αυτό.
Κλινικές μελέτες σε ασθενείς με ημικρανία δείχνουν ότι το ποσοστό επιπολασμού σε αυτή την ομάδα μπορεί να είναι περίπου 15%. Σύμφωνα με τους ειδικούς του Cleveland Clinic, κοινές βακτηριακές ή ιογενείς λοιμώξεις, όπως η γρίπη, η ανεμοβλογιά, η οστρακιά (που οφείλεται στο στρεπτόκοκκο) και η λοίμωξη από Epstein-Barr (EBV), είναι οι πιο συχνές αιτίες AIWS σε παιδιά. Πρόκειται για λοιμώξεις που μπορεί να προκαλέσουν εγκεφαλίτιδα στους μικρούς ασθενείς και η επιπλοκή αυτή με τη σειρά της να πυροδοτήσει συμπτώματα AIWS. Η επιληψία μπορεί επίσης να συνδέεται με την εμφάνιση AIWS.
Το ίδιο ισχύει για ορισμένους τύπους εγκεφαλικών επεισοδίων, κάποιους όγκους του εγκεφάλου, αλλά και εκφυλιστικές παθήσεις όπως η νόσος Creutzfeldt-Jakob (αυτή που έχουμε μάθει να ονομάζουμε «νόσο των τρελών αγελάδων»). Επιπλέον, το AIWS μπορεί να εμφανιστεί ως σπάνια παρενέργεια φαρμάκων που χορηγούνται ακόμη και για απλά προβλήματα υγείας, όπως τα αντιβηχικά. Διάγνωση Η Αμερικανική Νευρολογική Εταιρεία διαπιστώνει ότι στην κλινική πράξη η διάγνωση του AIWS απαιτεί να ληφθεί ενδελεχές ιατρικό ιστορικό, να γίνει σχολαστική οφθαλμολογική και ΩΡΛ εξέταση, αλλά, πάνω από όλα, να είναι υποψιασμένοι οι γιατροί!
Το AIWS θα μπορούσε να μοιάζει με μια σειρά από ψυχικές παθήσεις –ανάμεσά τους και σχιζοφρένεια–, γι’ αυτό και απαιτείται ιδιαίτερη ιατρική προσοχή. Σύμφωνα με την εταιρεία, εξετάσεις όπως το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα ή η μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου σπανίως δείχνουν ευρήματα σε ασθενείς με AIWS. Θεραπεία και πρόγνωση Δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία για το Σύνδρομο της Αλίκης. Εφόσον το AIWS αποτελεί επιπλοκή κάποιας άλλης κατάστασης, αυτό θα θεραπευθεί όταν αντιμετωπιστεί η αρχική πάθηση. Σε περιπτώσεις χρόνιων παθήσεων, όπως η ημικρανία και η επιληψία, τα συμπτώματα AIWS μπορεί να (επαν)εμφανιστούν όταν προκύψει μια κρίση. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι το σύνδρομο χρειάζεται περαιτέρω μελέτη και διερεύνηση. Κάποιοι, δε, από αυτούς πιστεύουν πως θα μπορούσε να παρέχει σημαντικές πληροφορίες για το πώς ο εγκέφαλος ερμηνεύει τον κόσμο γύρω μας.
Την άποψη αυτή συμμερίζεται ο Ζαν Ντιρκ Μπλομ, καθηγητής Κλινικής Ψυχοπαθολογίας στο Πανεπιστήμιο Leiden της Ολλανδίας, ο οποίος δηλώνει στο BBC: «Υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει στον εγκέφαλο των ασθενών με Σύνδρομο της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων. Νομίζω ότι το AIWS μπορεί να μας διδάξει πόσο περίπλοκη, πολύπλοκη και όμως ισορροπημένη είναι η όλη διαδικασία αντίληψης, σε αντίθεση με αυτό που συνήθως θεωρούμε δεδομένο».
Πηγή: Protagon.gr
0 Σχόλια