Για τρεις δεκαετίες, οι άνθρωποι κατακλύζονταν από πληροφορίες που υποδηλώνουν ότι η κατάθλιψη προκαλείται από μια «χημική ανισορροπία» στον εγκέφαλο—δηλαδή μια ανισορροπία μιας χημικής ουσίας του εγκεφάλου που ονομάζεται σεροτονίνη. Ωστόσο, η τελευταία ανασκόπηση της έρευνας μας δείχνει ότι τα στοιχεία δεν το υποστηρίζουν.
Αν και προτάθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1960, η θεωρία της σεροτονίνης για την κατάθλιψη άρχισε να προωθείται ευρέως από τη φαρμακοβιομηχανία τη δεκαετία του 1990 σε συνδυασμό με τις προσπάθειές της να διαθέσει στην αγορά μια νέα σειρά αντικαταθλιπτικών, γνωστών ως εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης ή SSRI. Η ιδέα υποστηρίχθηκε επίσης από επίσημα ιδρύματα όπως η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, η οποία εξακολουθεί να λέει στο κοινό ότι «οι διαφορές σε ορισμένες χημικές ουσίες στον εγκέφαλο μπορεί να συμβάλλουν στα συμπτώματα της κατάθλιψης».
Αμέτρητοι γιατροί έχουν επαναλάβει το μήνυμα σε όλο τον κόσμο, στα ιδιωτικά τους ιατρεία και στα μέσα ενημέρωσης. Ο κόσμος δέχτηκε αυτό που του έλεγαν. Και πολλοί άρχισαν να παίρνουν αντικαταθλιπτικά επειδή πίστευαν ότι είχαν κάτι λάθος με τον εγκέφαλό τους που απαιτούσε ένα αντικαταθλιπτικό για να διορθωθεί. Κατά την περίοδο αυτής της ώθησης στο μάρκετινγκ, η χρήση αντικαταθλιπτικών αυξήθηκε δραματικά και τώρα συνταγογραφούνται σε έναν στους έξι του ενήλικου πληθυσμού στην Αγγλία, για παράδειγμα.
Για πολύ καιρό, ορισμένοι ακαδημαϊκοί, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων κορυφαίων ψυχιάτρων, έχουν προτείνει ότι δεν υπάρχουν ικανοποιητικά στοιχεία που να υποστηρίζουν την ιδέα ότι η κατάθλιψη είναι αποτέλεσμα ασυνήθιστα χαμηλής ή ανενεργής σεροτονίνης.
Άλλοι συνεχίζουν να υποστηρίζουν τη θεωρία. Μέχρι τώρα, ωστόσο, δεν έχει υπάρξει ολοκληρωμένη ανασκόπηση της έρευνας για τη σεροτονίνη και την κατάθλιψη που θα μπορούσε να επιτρέψει σταθερά συμπεράσματα είτε με τον άλλο τρόπο.
Εκ πρώτης όψεως, το γεγονός ότι τα αντικαταθλιπτικά τύπου SSRI δρουν στο σύστημα σεροτονίνης φαίνεται να υποστηρίζει τη θεωρία της σεροτονίνης στη κατάθλιψη. Οι SSRI αυξάνουν προσωρινά τη διαθεσιμότητα σεροτονίνης στον εγκέφαλο, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η κατάθλιψη προκαλείται από το αντίθετο αυτού του αποτελέσματος.
Υπάρχουν και άλλες εξηγήσεις για τις επιδράσεις των αντικαταθλιπτικών.
Στην πραγματικότητα, οι δοκιμές φαρμάκων δείχνουν ότι τα αντικαταθλιπτικά είναι ελάχιστα διακριτά από ένα εικονικό φάρμακο (εικονικό χάπι) όταν πρόκειται για τη θεραπεία της κατάθλιψης. Επίσης, τα αντικαταθλιπτικά φαίνεται να έχουν μια γενικευμένη επίδραση που προκαλεί μούδιασμα των συναισθημάτων που μπορεί να επηρεάσει τη διάθεση των ανθρώπων, αν και δεν γνωρίζουμε πώς παράγεται αυτή η επίδραση.
Πρώτη ολοκληρωμένη κριτική
Υπήρξε εκτενής έρευνα για το σύστημα σεροτονίνης από τη δεκαετία του 1990. Πραγματοποιήσαμε μια ανασκόπηση "ομπρέλα" που περιελάμβανε συστηματικό εντοπισμό και αντιπαραβολή υπαρχουσών μελετών των στοιχείων από κάθε έναν από τους κύριους τομείς έρευνας για τη σεροτονίνη και την κατάθλιψη. Παρόλο που έχουν γίνει συστηματικές αναλύσεις μεμονωμένων περιοχών, στο παρελθόν, καμία δεν συνδύασε τα στοιχεία από όλους τους διαφορετικούς τομείς όπως αυτή η προσέγγιση.
Ένας τομέας έρευνας που συμπεριλάβαμε ήταν η έρευνα που συγκρίνει τα επίπεδα σεροτονίνης και τα προϊόντα διάσπασής της στο αίμα ή το εγκεφαλικό υγρό. Συνολικά, αυτή η έρευνα δεν έδειξε διαφορά μεταξύ των ατόμων με κατάθλιψη και εκείνων χωρίς κατάθλιψη.
Ένας άλλος τομέας έρευνας έχει επικεντρωθεί στους υποδοχείς σεροτονίνης, οι οποίοι είναι πρωτεΐνες στα άκρα των νεύρων με τις οποίες συνδέεται η σεροτονίνη και που μπορούν να μεταδώσουν ή να αναστείλουν τα αποτελέσματα της σεροτονίνης.
Έρευνα για τον πιο συχνά ερευνημένο υποδοχέα σεροτονίνης έδειξε είτε καμία διαφορά μεταξύ των ατόμων με κατάθλιψη και των ατόμων χωρίς κατάθλιψη είτε ότι η δραστηριότητα της σεροτονίνης ήταν πράγματι αυξημένη σε άτομα με κατάθλιψη κάτιτο οποίο έρχεται σε αντίθεση με την θεωρία της σεροτονίνης.
Έρευνα για τον «μεταφορέα» της σεροτονίνης, δηλαδή την πρωτεΐνη που βοηθά στον τερματισμό της επίδρασης της σεροτονίνης (αυτή είναι η πρωτεΐνη στην οποία δρουν οι SSRI), έδειξε επίσης ότι, αν μη τι άλλο, υπήρχε αυξημένη δραστηριότητα σεροτονίνης σε άτομα με κατάθλιψη. Ωστόσο, αυτά τα ευρήματα μπορεί να εξηγηθούν από το γεγονός ότι πολλοί συμμετέχοντες σε αυτές τις μελέτες είχαν χρησιμοποιήσει ή χρησιμοποιούσαν επί του παρόντος αντικαταθλιπτικά.
Εξετάσαμε επίσης έρευνα που διερεύνησε εάν η κατάθλιψη μπορεί να προκληθεί σε εθελοντές με τεχνητή μείωση των επιπέδων σεροτονίνης. Δύο συστηματικές ανασκοπήσεις από το 2006 και το 2007 και ένα δείγμα από τις δέκα πιο πρόσφατες μελέτες (την εποχή που διεξήχθη η τρέχουσα έρευνα) διαπίστωσαν ότι η μείωση της σεροτονίνης δεν προκάλεσε κατάθλιψη σε εκατοντάδες υγιείς εθελοντές. Μία από τις ανασκοπήσεις έδειξε πολύ αδύναμες ενδείξεις επίδρασης σε μια μικρή υποομάδα ατόμων με οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης, αλλά αυτό αφορούσε μόνο 75 συμμετέχοντες.
Πολύ μεγάλες μελέτες που αφορούσαν δεκάδες χιλιάδες ασθενείς εξέτασαν την γονιδιακή παραλλαγή, συμπεριλαμβανομένου του γονιδίου που έχει τις οδηγίες για την κατασκευή του μεταφορέα σεροτονίνης. Δεν βρήκαν διαφορά στη συχνότητα των ποικιλιών αυτού του γονιδίου μεταξύ ατόμων με κατάθλιψη και υγιών ατόμων.
Αν και μια διάσημη πρώιμη μελέτη βρήκε μια σχέση μεταξύ του γονιδίου μεταφορέα της σεροτονίνης και των αγχωτικών γεγονότων της ζωής, μεγαλύτερες, πιο ολοκληρωμένες μελέτες υποδηλώνουν ότι δεν υπάρχει τέτοια σχέση. Τα στρεσογόνα γεγονότα της ζωής από μόνα τους, ωστόσο, άσκησαν ισχυρή επίδραση στον επακόλουθο κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης των ανθρώπων.
Μερικές από τις μελέτες στην επισκόπηση μας που περιελάμβαναν άτομα που έπαιρναν ή είχαν λάβει προηγουμένως αντικαταθλιπτικά έδειξαν στοιχεία ότι τα αντικαταθλιπτικά μπορεί πράγματι να μειώσουν τη συγκέντρωση ή τη δραστηριότητα της σεροτονίνης.
Δεν υποστηρίζεται από τα στοιχεία
Η θεωρία της σεροτονίνης για την κατάθλιψη υπήρξε μια από τις πιο σημαίνουσες και εκτενώς ερευνημένες βιολογικές θεωρίες για την προέλευση της κατάθλιψης. Η μελέτη μας δείχνει ότι αυτή η άποψη δεν υποστηρίζεται από επιστημονικά στοιχεία. Θέτει επίσης υπό αμφισβήτηση τη βάση για τη χρήση αντικαταθλιπτικών.
Τα περισσότερα αντικαταθλιπτικά που χρησιμοποιούνται τώρα θεωρείται ότι δρουν μέσω των επιδράσεών τους στη σεροτονίνη. Μερικοί επηρεάζουν επίσης τη χημική ουσία του εγκεφάλου νοραδρεναλίνη. Αλλά οι ειδικοί συμφωνούν ότι τα στοιχεία για τη συμμετοχή της νοραδρεναλίνης στην κατάθλιψη είναι πιο αδύναμα από αυτά για τη σεροτονίνη.
Δεν υπάρχει άλλος αποδεκτός φαρμακολογικός μηχανισμός για το πώς τα αντικαταθλιπτικά μπορεί να επηρεάσουν την κατάθλιψη. Εάν τα αντικαταθλιπτικά ασκούν τα αποτελέσματά τους ως εικονικά φάρμακα, (placebo) ή με το να μουδιάζουν τα συναισθήματα, τότε δεν είναι ξεκάθαρο ότι κάνουν περισσότερο καλό παρά κακό.
Αν και η κατάθλιψη ως βιολογική διαταραχή μπορεί να φαίνεται ότι θα μείωνε το στίγμα, στην πραγματικότητα, η έρευνα έχει δείξει το αντίθετο, και επίσης ότι οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι η κατάθλιψή τους οφείλεται σε χημική ανισορροπία είναι πιο απαισιόδοξοι για τις πιθανότητές τους για ανάκαμψη.
Είναι σημαντικό οι άνθρωποι να γνωρίζουν ότι η ιδέα ότι η κατάθλιψη προκύπτει από μια «χημική ανισορροπία» είναι υποθετική. Και δεν καταλαβαίνουμε τι κάνει στον εγκέφαλο η προσωρινή αύξηση της σεροτονίνης ή άλλες βιοχημικές αλλαγές που παράγονται από τα αντικαταθλιπτικά. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι είναι αδύνατο να πούμε ότι η λήψη αντικαταθλιπτικών SSRI αξίζει τον κόπο ή ακόμη ότι είναι και εντελώς ασφαλής. Οι άνθρωποι χρειάζονται όλες αυτές τις πληροφορίες για να λάβουν τεκμηριωμένες αποφάσεις σχετικά με το αν θα λάβουν ή όχι αντικαταθλιπτικά.
πηγή: https://medicalxpress.com/
0 Σχόλια