Οι κυριότερες αιτίες των σωματικών συμπτωμάτων προέρχονται από όλα εκείνα τα ανεκφραστα αρνητικά συναισθήματα, που κατοικούν στον ψυχισμό και την καρδιά μας (κατανοητό ως το σπίτι της ουσίας και της συναισθηματικής ενέργειας).
Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι τα κύτταρα του σώματός μας, μυικά, σπλαχνικά ή άλλα, έχουν μνήμη και ότι η μνήμη μπορεί να εξαρτηθεί από πρόθεση.
Το σώμα μας μιλάει αλλά τις περισσότερες φορές αδυνατούμε να το ακούσουμε και να το αντιληφθούμε (ή να το παρεξηγήσουμε) γιατί η άγνοια και το χάος της ζωής μας κατακλύζουν.
Ας ανοιχτούμε λοιπόν, ας μιλήσουμε, ας ακούμε ο ένας τον άλλον, γιατί αργά ή γρήγορα οι ψυχοσωματικές μας ασθένειες θα γίνουν σαν ογκόλιθοι, συμβόλαια που περιορίζουν όχι μόνο τις κινήσεις του σώματος, αλλά και την γενικότερη ευημερία μας.
Ας αγαπάμε και να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον!
ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Υπέφερα από πόνο στον αυχένα για μεγάλο χρονικό διάστημα· άλλαξα καρέκλες, αγόρασα ορθοπεδικό κολάρο, έκανα γιόγκα, πιλάτες, πήγα σε χειροπρακτικό και γιατρούς κάθε είδους, κατάπια κάθε είδους ενεργή αρχή, χημική ή φυσική· αλλά ο πόνος συνεχίζεται· α βάρος, μια ταλαιπωρία που δεν θα άφηνε καν εγώ κοιμάμαι πια. Μερικές φορές μου ήταν δύσκολο να αναπνεύσω.
Τότε, συνάντησες μια σοφή και ηλικιωμένη γυναίκα. Το ήξερε, το κατάλαβε! Γιατί το είχε νιώσει στο δέρμα του, το βίωσε στη σάρκα του, το ένιωσε και υπέφερε στην ψυχή του!
Απλά παρακολουθώντας τη σπονδυλική μου στήλη τεντωμένη και συμπιεσμένη, μόλις δοκιμάζοντας το γυμνό μου δέρμα με το άγγιγμα των φθαρμένων χεριών της.
Μου είπε: «Έχεις κουβαλήσει τόση πίεση όλα αυτά τα χρόνια, τόσο πόνο και βάσανα για να μετρήσεις· γιατί κουβαλάς το βάρος του δικού σου κόσμου και των άλλων. ""
-Θα αναστενάζεις...
Πήρε τα χέρια μου, ανάμεσα στα δεμένα χέρια της, μιας ηλικιωμένης και σοφής κυρίας· με έκανε να χαμηλώσω τα χέρια μου, να απλώσω τους ώμους μου, να σηκώσω το πηγούνι μου και στάθηκε πίσω μου Τα χείλη της έτριψαν το αυτί μου και μου ψιθύρισε γλυκά:
- "Δεν φταις για όλα εσύ. "
- "Δεν είναι όλα δική σου ευθύνη. "
- "Δεν μπορείς να τα κάνεις όλα. "
- "Δεν μπορείς να διορθώσεις τα πάντα. "
- "Δεν χρειάζεται να αναλάβεις τα πάντα. “
-«Άσε με, η ζωή είναι τώρα. "
Αυτά τα λόγια αντήχησαν μέσα μου στις συγχορδίες της ψυχής μου. Χαλαροί κόμποι, πλεξούδες για πολύ καιρό. Ενεργοποίησαν συχνότητες που είχαν παραμείνει καταπιεσμένες για χρόνια, από πόνο και ενοχές.
Τα μάτια μου ξαφνικά άρχισαν να ρίχνουν χοντρά δάκρυα σαν σπασμένο γυαλί... υπήρχε μια εποχή που νόμιζα ότι θα έκλαιγα αίμα από το πόσο πόνο πονούσα.
Σιγά-σιγά οι ώμοι μου επέστρεψαν στη θέση τους, ο λαιμός μου μαλάκωσε και σηκώθηκε, η πλάτη μου ίσιωσε σαν να μην είχε γίνει για χρόνια και ένιωσα τα κόκαλά μου να ζεσταίνονται... αναγεννήσου.
Το βάρος του κόσμου έφυγε από τους ώμους μου και το βάρος του πόνου από το παρελθόν, τελικά είχε φύγει μακριά.
Πηγή: facebook
0 Σχόλια