Η εγκατάλειψη της μήτρας είναι το μεγαλύτερο πένθος

Βαγγέλης Αλεξόπουλος «Οι ψιθυρισμοί του πένθους πάνω από την πόλη», Εκδόσεις Οδός Πανός, 2022

 

«Πένθος δεν είναι μόνο η απώλεια αγαπημένου προσώπου. Πένθος είναι ο κάθε αποχωρισμός» (από το οπισθόφυλλο της ποιητικής συλλογής).

Το πένθος εδώ ερευνάται ως έμπνευση, ως αποδοχή, ως προσωπική διεργασία. Γιατί βιώνεται διαφορετικά από τον κάθε άνθρωπο. Ο Βαγγέλης Αλεξόπουλος συνηθίζει να «χτίζει» τις ποιητικές του συλλογές σε επιμέρους μέρη- περιεχόμενα και δεν ακολουθεί τις συνηθισμένες φόρμες ποιητικής γραφής. Έχει ένα δικό του ξεχωριστό ύφος γραφής  και αποκτά πιστό αναγνωστικό κοινό.

Σε αυτή τη συλλογή έχει Προοίμιο, Εισαγωγή και δύο κυρίως  μέρη (Οι ψιθυρισμοί του Θεού –Οι ψιθυρισμοί του ανθρώπου) καθώς και Επίλογο, Επίμετρο και Σημειώσεις, ώστε ο αναγνώστης να κάνει μία ανάγνωση επί συνόλου που θυμίζει θεατρική μύηση.

Δημιουργεί νέες μορφές-συνθέσεις και αλλάζει τα δεδομένα της σύγχρονης ποίησης. Χτίζει ένα πολιτιστικό δίκτυο μέσα στο οποίο διαβάζεται η ποίηση και ενσωματώνει νέες μορφές έκφρασης. «Στήνει παρτίδα» μύησης με τους αναγνώστες.

Έξω από το παράθυρο

βλέπω αστραφτερά μάτια
Ο διάβολος κοιτάζει
κλείνω το παράθυρο
σφραγίζω την πόρτα

Τον κλειδώνω μέσα

Στήνω το σκάκι

Όλα τα στάδια του πένθους (άρνηση, θυμός, σιωπή, απόσυρση) περνούν μέσα από την ποίηση του με την εξαιρετική αναφορά στο τέλος του  οπισθόφυλλου όπου αναφέρει

Η εγκατάλειψη της μήτρας είναι το μεγαλύτερο πένθος.

Στην ποιητική αυτή συλλογή ανασύρει μνήμες εγχαραγμένες σε λόγο «ψιθύρου» για να καλέσει τον αναγνώστη να τις  διερευνήσει και να ανακαλύψει κλειδιά που θα του ανοίξουν πόρτες με την δύναμη της Ποίησης.

…………………………..

Συμβαίνει σε κάποια σπίτια

Να έχουν διαφορετικά μικροκλίματα

Μέσα τους                                  

Αναφέρει στη σελ.42

Και είναι γνωστό ότι ακόμα και μέσα σε μια οικογένεια που βρίσκεται σε  πένθος, δεν βιώνουν τα μέλη της το ίδιο μέγεθος της απώλειας ούτε μπορούν με ευκολία να το εκφράσουν..

Όμως εδώ ο ποιητής διερευνά το πένθος στον άνθρωπο, στην καθημερινότητα, στα σχέδια  ζωής και στις προσωπικές απώλειες.

«Επιστρέφω στο ψάξιμο

Στα χρόνια που δεν βρίσκω»(σελ.14)

Αλλά και

«….

Είναι κακοδαιμονία να μη βρίσκεις

Τα πιο απλά εργαλεία

Τη στιγμή που τα χρειάζεσαι

…………….. (σελ.56)

Διαβάζοντας την ποίηση του Βαγγέλη Αλεξόπουλου (ήδη βρίσκεται στην έκτη συλλογή του) έχω την αίσθηση πως  συνειδητά κάνει μια αναμέτρηση μεταξύ του γήινου και του αόρατου κόσμου και διευρύνει τον ποιητικό  ορίζοντα. Είναι από τους σύγχρονους ποιητές που δεν αερολογούν και δεν προσεγγίζει την Ποίηση σαν κάτι ακατανόητο, ασαφές που αιωρείται και δεν είναι στοιχείο  του κόσμου τούτου.

Η προσωπική ασφυξία, η μνήμη, ο χρόνος, η διαφυγή του ανθρώπου είναι εμφανής και στους τελευταίους στίχους της συλλογής.

Θέλω να κρυφτώ

 σε μια μήτρα αρχέγονη

υγρή

ζεστή

σκοτεινή

 φιλόξενη.(σελ.69) 

Πηγή: https://www.fractalart.gr/