Στο πλαίσιο αυτό, βρέθηκε την Κυριακή 13 Φεβρουαρίου και στη συνέλευση του Ελληνικού Συλλόγου για το Σύνδρομο Άσπεργκερ στο Μύρτιλλο, όπου δήλωσε εκ νέου την προθυμία του να γίνει μέρος της αλλαγής που ονειρεύεται και να ρίξει φως στην αόρατη αυτή μορφή αναπηρίας, που γίνεται πολύ βασανιστική εξαιτίας του τρόπου αντιμετώπισής της από την κοινωνία.
Όπως δήλωσε ο ίδιος: «Η λέξη επωνυμία δεν μου αρέσει, γιατί όλοι έχουμε ένα επώνυμο, αλλά επειδή έπαιζα μπάσκετ στην Εθνική, τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ, υπάρχει μια αναγνωρισιμότητα, η οποία μπορεί να είναι χρήσιμη σε αυτό- για εμένα κακώς, γιατί πάνε οι γονείς και φωνάζουν για τα αυτονόητα και δεν βγάζουν άκρη πολλές φορές. Όπου μπορώ να βοηθήσω, χαρά μου. Όλοι μαζί να συνεργαστούμε για να έχουν αυτά τα παιδιά αργότερα και εργασία και καλύτερες συνθήκες. Είμαι και λίγο ονειροπόλος, έχω υψηλά όνειρα… Και έχουν ένα βάθος πενταετίας όλα αυτά, οπότε έχω κάθε μέρα δουλειά! Στην αστυνομία θα κάνουμε σεμινάρια, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, παντού, γιατί δεν νομίζω ότι ξέρει κανείς στην Ελλάδα για αυτό το θέμα. Το λέω και στους γονείς, αν ξέρεις έναν άνθρωπο με αυτισμό, ξέρεις έναν άνθρωπο με αυτισμό, δεν ξέρεις τον αυτισμό!»
«Εγώ έκανα μια ανάρτηση τον Σεπτέμβρη στα social media μαζί με τον Αντετοκούνμπο και τον Γκάλη, που έχω την τιμή να είναι φίλοι μου, για να δυναμώσει λίγο το μήνυμα, μιας και ο γιατρός μου μου είπε πως έχω στοιχεία Άσπεργκερ. Υπάρχει και στο κοντινό μου περιβάλλον ένα παιδί, για το οποίο δεν θέλω να δώσω περισσότερες λεπτομέρειες, που έχει φάει τρομερό bullying, οπότε αυτό με κινητοποίησε», εξήγησε στους παρευρισκόμενους ο Δημήτρης Παπανικολάου.
Οι δύο σπουδαίοι αθλητές στηρίζουν εξάλλου την πρωτοβουλία του για τη δημιουργία προγραμμάτων ανάπτυξης κοινωνικών και αθλητικών δεξιοτήτων παιδιών που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού.
«Θα ξεκινήσουμε με πρεσβευτές τον Γκάλη και τον Αντεντοκούμπο κάποια προγράμματα τα πρωινά στα σχολεία και αθλήματα το απόγευμα, ξεκινώντας από την Αττική και μετά πανελλαδικά. Θέλουμε να κάνουμε δυο τρία αθλήματα απογευματινά – κολύμπι, χορό, μπάσκετ – και τα πρωινά συνεκπαίδευση τα ειδικά με τα τυπικά σχολεία, γιατί μέχρι τα 18 δεν συναντιούνται αυτά τα παιδιά… Και συναντιούνται με τον άσχημο τρόπο μετά».
Το «εμείς και εσείς» πρέπει να φύγει. Αυτό είναι το νόημα σε όλο αυτό.
Στην προσπάθειά του να βρει τρόπο να υλοποιήσει το όραμά του, ο Δημήτρης Παπανικολάου έπεσε πάνω στον Γιάννη Τσουμπρή. «Ο κ. Τσουμπρής είναι ένας άνθρωπος τον οποίον γνώρισα στην αρχή, όταν έψαχνα πώς να ξεκινήσω. Είναι εκπαιδευτικός, είναι προπονητής και έχει και παιδί στο φάσμα. Βρήκε ότι μέσα από το μπάσκετ, που έπαιζα και εγώ, μπορείς να πετύχεις δύο πράγματα. Το ένα είναι η γυμναστική. Πολλοί μπερδεύουν τον αυτισμό ότι είναι νόσος, ενώ το προσδόκιμο ζωής είναι το ίδιο είτε με είτε χωρίς αυτισμό. Αυτό που μπορεί να μειώσει τα χρόνια ζωής ενός ατόμου με αυτισμό είναι η ακινησία. Οπότε η γυμναστική είναι σημαντική.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Μέσα από τον αθλητισμό τι έκανε αυτός ο άνθρωπος; Ξεκίνησε το Τζάμπολ Αγάπης: πήρε τα παιδιά στο φάσμα, έφτιαξε ομάδες – οι οποίες λειτουργούν, τώρα άνοιξε άλλη μία στην Κηφισιά – και όταν έκρινε ότι αυτά τα παιδιά είναι έτοιμα, τα έβαλε μαζί με άλλα τυπικής ανάπτυξης παιδιά. Και είδε εντυπωσιακά αποτελέσματα στην αλληλεπίδραση. Το «εμείς και εσείς» πρέπει να φύγει. Αυτό είναι το νόημα σε όλο αυτό.»
Ο αυτισμός δεν είναι ντροπή
Ο Δημήτρης Παπανικολάου μοιράστηκε με τα μέλη του Ελληνικού Συλλόγου για το Σύνδρομο Άσπεργκερ κάποια συμπεράσματα στα οποία έχει καταλήξει: «Το πρώτο είναι η αποδοχή της κατάστασης από τους γονείς, που έχει έναν Γολγοθά. Το δεύτερο είναι η ενημέρωση του παιδιού, γιατί πολλοί δεν τα ενημερώνουν τα παιδιά, και το μαθαίνουν με τον άσχημο τρόπο μετά.
Έχω δει παιδιά στο κοντινό μου περιβάλλον που το έμαθαν σε κάποια ηλικία, όταν το έκρινε ο ειδικός που τα παρακολουθεί, και απελευθερώθηκαν όλοι. Παιδιά που τα κυνηγούσαν στις κούνιες μην τα κοροϊδέψουν, και πάει τώρα το παιδί και λέει «έχω αυτισμό» και καθαρίζει. Από τη στιγμή που θα σου πω έχω αυτισμό, αν με κοροϊδέψεις είναι δικό σου το θέμα, όχι δικό μου. Πες εσύ λοιπόν στο σχολείο σου, πες στο περιβάλλον σου, πες στους φίλους σου ότι «το παιδί μου έχει αυτισμό». Κάνε αυτό που πρέπει, μην φοβάσαι! Επειδή πιστεύω πως είναι πάρα πολλοί με Άσπεργκερ και δεν το λένε ή δεν το γνωρίζουν…»
Προβλέπεται αύξηση 2000% στις διαγνώσεις
«Με κάλεσε και η κ. Μιχαηλίδου στο γραφείο της και μεταξύ άλλων τη ρώτησα, πόσοι άνθρωποι στην Ελλάδα είναι στο φάσμα; Κανείς δεν ξέρει. Υπολογίζουμε 160.000 – 170.000», , δήλωσε ο Δημήτρης Παπανικολάου. «Εγώ στα χωριά, κυρίως επειδή είναι κλειστές οι κοινωνίες, πιστεύω πως είναι ατελείωτα τα αδιάγνωστα περιστατικά. Τα τελευταία 20 χρόνια είχαν σίγουρα αύξηση 600%. Και τα επόμενα χρόνια, όπως δείχνουν και κάποιες έρευνες από τον Καναδά και από το Harvard, προβλέπουν μία αύξηση 2000% στις διαγνώσεις! Οπότε αναγκαστικά θα πρέπει να γίνουν πράγματα, γιατί δεν μπορεί να αποκλειστεί τόσος κόσμος».
Να απαιτήσουμε και αισθητηριακή προσβασιμότητα
«Επειδή κάνουμε συνεχώς επίκληση στο συναίσθημα, αυτό πιάνει ως έναν βαθμό. Πρέπει όμως να δίνουμε και στοιχεία στις επιχειρήσεις, στο λιανεμπόριο, στα σινεμά… Εγώ τους εξηγώ ότι αν ένα παιδί είναι στο φάσμα, χάνετε από τον χώρο σας τρεις ανθρώπους μίνιμουμ. Γιατί κάθονται και οι γονείς στο σπίτι. Δεν θέλετε να μπορούν να έρχονται να ψωνίζουν στο μαγαζί σας; Μην προνοείτε μόνο για την προσβασιμότητα των ΑΜΕΑ σε αμαξίδια, που είναι πολύ σεβαστή. Υπάρχει και η αισθητηριακή προσβασιμότητα, που δημιουργεί αποκλεισμό. Αν θέλετε να κλείσετε σπίτια τους 200.000 οικογένειες, κανέναν δεν τον συμφέρει».
Η πιο γλυκιά κατάληψη
«Στο Βαρθολομιό έκαναν την πιο γλυκιά κατάληψη που έχω δει ποτέ στη ζωή μου! Παιδί που είναι στο φάσμα και είχε και ένα άλλο σπάνιο σύνδρομο, που δεν του πήγαν το ειδικό βοηθητικό προσωπικό, και έκαναν κατάληψη οι συμμαθητές του για να του πάνε και έγραψαν στα κάγκελα “ή όλοι ή κανένας”», είπε ο Δημήτρης Παπανικολάου.
Αναφέρθηκε και σε ένα πρόσφατο περιστατικό σε σχολείο της Αττικής, όπου ένα παιδάκι έπαθε έκρηξη θυμού και το έκλεισαν οι καθηγητές σε ένα γραφείο – δεν ήξεραν και αυτοί πώς να το διαχειριστούν: «Ξεσηκώθηκαν οι συμμαθητές του υπέρ του! Υπάρχει ένα καλό: Ότι οι νεότερες γενιές θα γίνουν καλύτερες από εμάς, γιατί μεγαλώνουν με τη διαφορετικότητα. Ενώ εμείς μεγαλώσαμε με πολλά ταμπού».
Εάν ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα, επικοινωνήστε με τον Ελληνικό Σύλλογο για το Σύνδρομο Άσπεργκερ στo e-mail elssavol@gmail.com
Πηγή: https://www.ertnews.gr/
0 Σχόλια