Δύσκολος ο γάμος (χωρίς σεξ)!
Είμαι η Α., 30 ετών, με τον σύζυγο είμαστε μαζί 11 χρόνια και εχουμε ενα μωρό 6 μηνών. Eίμαστε ενα αγαπημένο ζευγάρι με τα πάνω και τα κάτω μας, εχουμε κοινά κλπ.
Τα τελευταία 2 χρόνια που είμαστε παντρεμένοι κάνουμε κλασικά «το σεξ της γονιμοποίησης«, δηλαδή μονο τις γόνιμες μέρες και αυτο πάντα με δική μου προτροπή. Αφου κάναμε το αγγελούδι μας που τοσο πολύ θέλαμε και είναι η μεγαλύτερη ευτυχία για εμάς, ΔΕΝ κάνουμε πια σεξ (οχι οτι πριν ήταν φαν του αθλήματος). Να σημειώσω οτι είμαι φύση κοκέτα σε σημείο τρέλας, έχασα τα κιλά της εγκυμοσύνης πολύ γρήγορα, προσπαθώ να είμαι σπίτι σέξυ μπας και αλλάξει κάτι. Τον εχω γενικώς «μαχαραγιά», μιας κι ετσι με έμαθαν απο το σπίτι. Είναι ομως και άντρας που μου κάνει τα χατήρια και με προσέχει.
Έχω κουραστεί να είμαστε σαν αδέρφια και να μη με ποθεί πια. Γνωρίζω και κατανοώ τις δυσκολίες της δουλειάς του, την πίεση, το αγχος… Περνάει δύσκολα, αλλα θεωρώ παράλογο να μην προσπαθεί έστω και λίιιγο για τη σχέση μας. Εκείνος θεωρεί οτι κάνει τα πάντα για εμάς και δε θα έπρεπε να έχω παράπονο. Εγω το μόνο που ζητάω είναι λίγη προσοχή στις ανάγκες μου.
Τελειώνοντας, σας παραθέτω το τι συνέβη χθες. Ξεκίνησε η μέρα μας ευχάριστα, αφου ξύπνησα απο τις 6 (το μωρό μου δεν ειναι ενα ήσυχο μωράκι, ειναι απαιτητικό και ανήσυχο), φρόντισα το μωρό, το σπίτι, μαγείρεψα, του έκανα το αγαπημένο του φαγητό, φρόντισα να κάνουμε ησυχία για να είναι ξεκούραστος (είχα καταστρώσει σχέδιο μπας και κάνω σεξ επιτέλους), έκανα την αποτριχωσή μου, τον άφησα ξανά να κοιμηθεί το μεσημέρι για να είναι ξεκούραστος (ώστε να μην εχει παααααλι δικαιολογία) και του πέταξα υπονοούμενο οτι εχω σχέδια για μετά… Αφου στις 11 κοιμήθηκε το μωρό, πήγα σέξυ ντυμένη δίπλα του, περίμενα μήπως κάνει κάποια κίνηση, περίμενα καμια ώρα χωρίς αποτέλεσμα, ξεκίνησα το παιχνίδι και νευρίασε λέγοντας μου οτι ειναι 12 η ώρα και τώρα το θυμήθηκα; Και πως νυστάζει και πως δεν καταλαβαίνω.
Του είπα «Εντάξει, οπως νομίζεις, απλά μη μου πείς ξανά οτι δεν κάνω τίποτα για το σεξ, μη μου ξαναπετάξεις το μπαλάκι«
Αυτο ηταν, μη σας πω το τι άκουσα, ντρέπομαι. Παρ’ όλ’ αυτα ημουν ηρεμη και προσπαθούσα να τον ηρεμήσω.
Κοιμηθηκε στο σαλονι. Το πρωι που έφυγε για τη δουλειά ουτε καν μίλησε. Δεν ξέρω τι αλλο να κάνω, οσες φορές ανοίγω συζήτηση περί του θέματος εχει ΜΟΝΙΜΩΣ την ιδια απάντηση και μάλιστα στενοχωριέται (κλαίει κιολας) λέγοντας μου πόσο δύσκολα περνάει στη δουλειά και είναι χάλια ψυχολογικά και ποσο μας αγαπάει και δε μπορεί να ζήσει χωρίς εμας κλπ κλπ.
Πηγή: https://eimaimama.gr/
!){kind=link}
0 Σχόλια