*το κείμενο αποτελεί μια συνοπτική παρουσίαση του άρθρου “Smoking and mental illness ” της Kirsten Weir
Το παρόν άρθρο αναφέρεται στη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο κάπνισμα και την ψυχική ασθένεια. Οι ψυχολόγοι είναι κάποιοι από τους επιστήμονες που εργάζονται με σκοπό να καταλάβουν τους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι καπνίζουν και τελικά να τους βοηθήσουν να το κόψουν. Σύμφωνα με νέα ευρήματα από έρευνες που έγιναν στα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, oι ασθένειες που σχετίζονται με το κάπνισμα, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου, των καρδιακών παθήσεων και των πνευμονικών παθήσεων, συγκαταλέγονται στις συχνότερες αιτίες θανάτου στον συγκεκριμένο πληθυσμό. Ακόμα, έχει φανεί ότι οι Αμερικανοί, που έχουν διαγνωστεί με κάποια ψυχική ασθένεια, έχουν 70% μεγαλύτερη πιθανότητα να είναι καπνιστές σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Επιπλέον, σύμφωνα με τον Tim McAfee, είναι αναγκαίο να αναφέρουμε πως τα άτομα με ψυχικές ασθένειες καπνίζουν πιο συχνά από τους καπνιστές χωρίς ψυχικές ασθένειες.
Χημικά Πλεονεκτήματα
Οι ειδικοί αποδίδουν τη σχέση μεταξύ του καπνίσματος και της ψυχικής ασθένειας σε διάφορους παράγοντες. Η βιοχημεία παίζει πιθανώς κάποιο ρόλο, δηλαδή οι χημικές διεργασίες που πραγματοποιούνται σε ζωντανούς οργανισμούς. Σύμφωνα με τη Judith Prochaska, ψυχολόγο στο Stanford Prevention Research Center at Stanford University,η νικοτίνη είναι ένα πολύ ισχυρό φάρμακο και αυτό είναι αλήθεια είτε κάποιος έχει ψυχική ασθένεια είτε όχι.
Ο McAfee αναφέρει, πως σε ορισμένες περιπτώσεις, τα άτομα με ψυχικές ασθένειες μπορεί να χρησιμοποιούν τον καπνό για να καλύψουν συμπτώματα ή παρενέργειες φαρμάκων. Ορισμένοι μπορεί επίσης να επηρεαστούν περισσότερο από την έλλειψη της νικοτίνης. Τα άτομα με κρίσεις πανικού, για παράδειγμα, μπορεί να αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη δυσκολία να σταματήσουν το κάπνισμα, επειδή τα συμπτώματα της στέρησης - όπως ο αυξημένος καρδιακός ρυθμός - μπορούν να προκαλέσουν κρίση.
Η νικοτίνη μπορεί να βελτιώσει την προσοχή και τη συγκέντρωση, λέει ο Morris , οφέλη σημαντικά για ορισμένους ασθενείς με ψυχοπαθολογία. Ωστόσο, τα οφέλη της νικοτίνης δεν διαρκούν για πολύ. Τα αποτελέσματά τους διαρκούν μόνο πέντε λεπτά κάθε φορά.
Ρόλος του περιβάλλοντος
H Βιοχοχημεία μπορεί να συμβάλλει την εξήγηση του υψηλού ποσοστού χρήσης καπνού σε άτομα με ψυχικές ασθένειες μέχρι αυτό το σημείο. Όμως, οι κοινωνικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν επίσης πολύ σημαντικό ρόλο. Τα άτομα με ψυχικές ασθένειες έρχονται αντιμέτωπα με μια λίστα κινδύνων που μπορεί να τους οδηγήσουν στη χρήση καπνού. Είναι πιο πιθανό να είναι χαμηλότερης κοινωνικοοικονομικής κατάστασης και να βιώνουν αγχωτικές καταστάσεις, όπως η έλλειψη στέγης. Επιπλέον, συχνά στερούνται ιατρικής ασφάλισης και πρόσβασης σε πόρους που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν να διακόψουν το κάπνισμα.
Σε άρθρο του 2007, η Prochaska ανέφερε στη Schizophrenia Bulletin ότι η καπνοβιομηχανία διέθεσε στο εμπόριο τσιγάρα για ασθενείς με σχιζοφρένεια και εργάστηκε επιτυχώς για να απαλλάξει τα ψυχιατρικά νοσοκομεία από τις απαγορεύσεις του καπνίσματος. Διαπίστωσε επίσης ότι οι εταιρείες καπνού χρηματοδότησαν την έρευνα για να υποστηρίξουν την ιδέα ότι οι άνθρωποι με σχιζοφρένεια έπρεπε να καπνίζουν ως μια μορφή αυτοθεραπείας - κάτι που όμως δεν επιβεβαιώθηκε από τα αποδεικτικά στοιχεία.
Δυστυχώς, η κουλτούρα που επικρατεί στο σύστημα ψυχικής υγείας συνέβαλε επίσης στη διαιώνιση της χρήσης καπνού σε άτομα με ψυχικές διαταραχές, λέει ο Morris. Τα ψυχιατρικά νοσοκομεία έχουν ιστορικό ανταμοιβής ασθενών με τσιγάρα για καλή συμπεριφορά.
Στην πραγματικότητα, η διακοπή του καπνίσματος δεν επηρεάζει την αποκατάσταση της ψυχικής υγείας. Αντίθετα, η χρήση καπνού συνδέεται με μεγαλύτερα καταθλιπτικά συμπτώματα, μεγαλύτερη πιθανότητα ψυχιατρικής νοσηλείας και αύξηση αυτοκτονικής συμπεριφοράς. Η αποχή από τα τσιγάρα μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με άλλες εξαρτήσεις από ουσίες να διατηρήσουν τη νηφαλιότητα, όπως ανέφερε ο Prochaska το 2010 στο «Εξάρτηση από τα ναρκωτικά και το οινόπνευμα». Παρά ορισμένες παρανοήσεις, οι ασθενείς με ψυχική υγεία μπορούν να σταματήσουν το κάπνισμα. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα με κατάθλιψη, σχιζοφρένεια και μετατραυματική διαταραχή άγχους μπορούν να σταματήσουν χωρίς αυτό να βλάψει την ανάκτηση της ψυχικής τους υγείας, σύμφωνα πάλι με την Prochaska.
Απομάκρυνση του πειρασμού
O McAfee και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι οι καπνιστές που ανήκουν στον γενικό πληθυσμό χάνουν τουλάχιστον μια δεκαετία ζωής σε σύγκριση με τους μη καπνιστές. Το μέγεθος της επίδρασης στη θνησιμότητα είναι τεράστιο αλλά ακόμα ο αντίκτυπος της διακοπής είναι δραματικός.
Ωστόσο, παραμένουν ορισμένα ερωτήματα σχετικά με τον καλύτερο τρόπο παροχής βοήθειας στους καπνιστές με ψυχικές ασθένειες. Ορισμένες έρευνες δείχνουν ότι η θεραπεία για τη διακοπή του καπνίσματος μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική όταν παρέχεται στα πλαίσια άλλων υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Το 2010, ο Miles McFall, στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, στο Seattle, και οι συνεργάτες του ανέφεραν στο JAMA ότι όταν η διακοπή του καπνίσματος ενσωματώθηκε στη θεραπεία βετεράνων με μετατραυματική διαταραχή άγχους, οι ασθενείς ήταν πιο πιθανό να σταματήσουν να καπνίζουν 18 μήνες αργότερα σε σύγκριση με ασθενείς που παρακολούθησαν κλινικές διακοπής του καπνίσματος ξεχωριστά από τη θεραπεία για το μετατραυματικό στρες.
Η άρση του πειρασμού είναι επίσης σημαντική, λέει η Jill Williams, MD, η οποία διευθύνει το Ψυχιατρικό Τμήμα Εξαρτήσεων στην Ιατρική Σχολή Robert Wood Johnson του Πανεπιστημίου Ιατρικής και Οδοντιατρικής του New Jersey. Η δημιουργία εγκαταστάσεων ψυχικής υγείας όπου απαγορεύεται η χρήση καπνού θα ήταν ένα μεγάλο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο, το κίνημα της απαγόρευσης του καπνίσματος στα ψυχιατρικά νοσοκομεία και στα κέντρα θεραπείας προχώρησε εκπληκτικά αργά.
Ένα περιβάλλον που επιτρέπει ή ακόμη και ενθαρρύνει το κάπνισμα είναι μόνο ένα παράδειγμα του πόσο έχει αγνοηθεί αυτός ο πληθυσμός καπνιστών, λέει η Williams και είναι πλέον καιρός το σύστημα υγείας να βοηθήσει.
Μία χείρα βοηθείας
Σταδιακά, οι ειδικοί στην υγειονομική περίθαλψη αναγνωρίζουν το ζήτημα του καπνίσματος μεταξύ των ασθενών με ψυχική υγεία, λέει ο McAfee. Επισημαίνει ότι πριν από 20 χρόνια, οι γιατροί πρωτοβάθμιας περίθαλψης και οι καρδιολόγοι θεώρησαν το κάπνισμα ως κάτι εκτός του πεδίου εφαρμογής τους. Όμως, καθώς όλο και περισσότεροι ασθενείς εμφάνισαν καρκίνο του πνεύμονα ή υποβλήθηκαν σε καρδιακές προσβολές, οι γιατροί συνειδητοποίησαν ότι «δεν κάνουν καμιά ευνοϊκή μεταχείριση στους ασθενείς τους, αγνοώντας το ζήτημα του καπνού».
Ακόμη και όταν οι ερευνητές εξακολουθούν να βρίσκουν τους καλύτερους τρόπους για να στοχεύσουν αυτόν τον πληθυσμό, οι συμπεριφοριστές πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης μπορούν να βοηθήσουν ιδιαίτερα τους ασθενείς τους όσον αφορά την διακοπή καπνίσματος, λέει η Prochaska.
Κατά τη θεραπεία των καπνιστών με ψυχικές διαταραχές, οι ειδικοί σημειώνουν ότι είναι σημαντικό να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στα φάρμακα που παίρνουν. Ευτυχώς, η θεραπεία υποκατάστασης νικοτίνης δεν παρεμβαίνει στα αντικαταθλιπτικά ή αντιψυχωσικά και είναι συχνά μια σημαντική πηγή βοήθειας για τους ασθενείς που θέλουν να σταματήσουν το κάπνισμα.
Ωστόσο, ο καπνός μπορεί να επηρεάσει τα επίπεδα των ψυχιατρικών φαρμάκων στην κυκλοφορία του αίματος. Η πίσσα στον καπνό τσιγάρων επηρεάζει το ρυθμό με τον οποίο το ήπαρ μεταβολίζει ορισμένα φάρμακα, προκαλώντας μείωση των επιπέδων των αντικαταθλιπτικών και των αντιψυχωσικών στο αίμα. Εάν ένας ασθενής σταματήσει το κάπνισμα, τα επίπεδα του αίματος αυξάνονται και η παλιά δόση μπορεί να γίνει τοξική.
Συχνά, οι ασθενείς με ψυχικές ασθένειες καπνίζουν περισσότερα χρόνια και περισσότερα τσιγάρα την ημέρα από τους καπνιστές στο γενικό πληθυσμό. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να χρειάζονται πιο εντατική θεραπεία για να μπορέσουν να διακόψουν.
Ακόμα, λέει ο Chad Morris, οι θεραπευτές μπορούν να βοηθήσουν αυτούς τους ασθενείς χρησιμοποιώντας τα ίδια εργαλεία που θα χρησιμοποιούσαν για οποιονδήποτε άλλο καπνιστή: ομαδική θεραπεία, ατομική θεραπεία και κινητοποιητικές συνεντεύξεις. "Αντιμετωπίζετε αυτούς τους πληθυσμούς σχεδόν όπως ακριβώς θα αντιμετωπίζατε τον γενικό πληθυσμό", λέει.
Τελικά, προσθέτει ο Morris δεν υπάρχει δικαιολογία για το ότι δεν βοηθάμε τους ασθενείς να σταματήσουν την εξάρτησή τους από τον καπνό. "Αυτά τα άτομα θέλουν να σταματήσουν, μπορούν να διακόψουν και οι πάροχοι στο συμπεριφοριστικό υγειονομικό σύστημα έχουν τις δεξιότητες για να τους βοηθήσουν".
Πηγή: http://www.aerton.gr/
0 Σχόλια