Σύγχρονη Ελληνίδα: καριέρα ή οικογένεια

 

Σχεδιάζει την ζωή της προσπαθώντας να βρει ισορροπία ανάμεσα σε μια επιτυχημένη καριέρα και μια ευτυχισμένη οικογένεια.

Να κάνω καριέρα ή οικογένεια; Να αφοσιωθώ στην καριέρα μου ή να αφήσω χώρο και για οικογένεια; Μπορώ να συνδυάσω και τα δύο; Θα τα καταφέρω; Τέτοιου είδους διλήμματα και ερωτήσεις απασχολούν πλέον σε έντονο βαθμό τη σύγχρονη Ελληνίδα, η οποία, όπως και ο άντρας, νοιώθει ικανοποίηση με την συμμετοχή της σε πολλαπλούς ρόλους. Σχεδιάζει την ζωή της προσπαθώντας να βρει ισορροπία ανάμεσα σε μια επιτυχημένη καριέρα και μια ευτυχισμένη οικογένεια.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο όρος καριέρα δεν έχει την έννοια που είχε κάποτε. Το καθιερωμένο οχτάωρο του δημοσίου τομέα, που επέτρεπε πιο εύκολα τη δημιουργία οικογένειας, έχει δώσει τη θέση του σε πολλές ώρες υπερωρίας, άγχους και πίεσης. Ως συνέπεια, η συνεχής αύξηση του μέσου όρου ηλικίας που η γυναίκα αποφασίζει να κάνει παιδί, έρχεται να δηλώσει ξεκάθαρα ότι η σύγχρονη Ελληνίδα αναζητεί τη θέση της στο χώρο εργασίας και προσπαθεί να καθιερωθεί μέσα σε αυτόν.

Πίσω, όμως από τέτοιου είδους διλήμματα και ερωτήσεις κρύβονται άλλα, πιο σύνθετα, που προηγούνται απάντησης. Αν δεν απαντηθούν εκείνα, θα δημιουργούνται συνέχεια καινούρια διλήμματα, κι ενώ όλα θα φαίνονται μια χαρά, θα υπάρχει μια αίσθηση ότι «κάπου έχω κάνει λάθος» ή ότι «κάτι πάει στραβά».

Όταν οι γυναίκες μπαίνουν στον κόσμο της εργασίας, συχνά δεν καταφέρουν να έχουν την ενθάρρυνση από τις πατρικές τους οικογένειες. Συχνά, είναι οι μητέρες που στέλνουν στις κόρες τους ανεπαίσθητα μηνύματα αποδοκιμασίας. «Τι κάνουν τα παιδιά;», ρωτά μια μητέρα. Αν η γυναίκα αφήσει να φανούν οποιαδήποτε προβλήματα, θα αντιμετωπίσει το υπονοούμενο πως οι δυσκολίες των παιδιών της προκαλούνται από το γεγονός ότι βρίσκονται μακριά τους πολύ συχνά. Μερικές μητέρες επιδοκιμάζουν με τα λόγια, αλλά στέλνουν σιωπηλά μηνύματα που δημιουργούν σύγχυση. Μια γυναίκα ψυχολόγος αναφέρει: «Όταν πήρα το διδακτορικό μου, η μητέρα μου φαινόταν πολύ περήφανη. Αλλά – δεν θα το πιστέψετε – το δώρο που μου έκανε ήταν ένα μίξερ!».

Ακόμη κι αν η μητέρα μιας γυναίκας δεν είναι αντίθετη στο να κάνει καριέρα η κόρη της, το ίδιο το παράδειγμα της ζωής της μητέρας της ασκεί ισχυρή επιρροή επάνω της. «Κοιτάζω τη ζωή της μητέρας μου σε σχέση με τη δική μου», έλεγε μια γυναίκα, «και συνήθως αισθάνομαι ένοχη. Βλέπω αυτά που εκείνη δεν έχει βιώσει κι αισθάνομαι πως την αφήνω πίσω. Πόσες φορές δεν ευχήθηκα να μπορούσε να καταλαβαίνει τα προβλήματά μου και να με βοηθάει σε σχέση με αυτά».

Σε ένα ασυνείδητο επίπεδο, είμαστε βαθιά αφοσιωμένοι στους γονείς μας και το παράδειγμά τους μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή. Όποτε προσπαθούμε να διαχωρίσουμε τη θέση μας από το πρότυπο της ζωής του γονιού μας που έχει το ίδιο φύλο, αντιμετωπίζουμε ένα δύσκολο αγώνα. Στην προκειμένη περίπτωση, καθώς η σύγχρονη γυναίκα προσπαθεί να απαντήσει στο δίλημμα «καριέρα ή οικογένεια» ή ακόμη καθώς αγωνίζεται να συνδυάσει «καριέρα και οικογένεια», ψάχνει να βρει κάποιο παράδειγμα να ακολουθήσει, κάποιο πρότυπο να στηριχθεί. Τότε συνειδητοποιεί ότι υπάρχει ένα μεγάλο κενό και αισθάνεται μια βαθιά αίσθηση απουσίας. Καλείται να κάνει κάτι που δεν ξέρει πώς θα το κάνει, ούτε αν θα πετύχει. Δεν υπάρχει «έτοιμη συνταγή». Πρέπει να δημιουργήσει μόνη της. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνά, ότι οι καλύτερες συνταγές είναι αυτές που δημιουργούμε με τη δική μας φαντασία.

Πηγή: https://kepsy.gr/