Γερμανός ψυχίατρος και ψυχοθεραπευτής, ιδρυτής της «θεραπείας Gestalt»· προσέγγιση η οποία ενθαρρύνει το άτομο να συνειδητοποιήσει την ενότητα των παροντικών συναισθημάτων και συμπεριφορών και να κατανοήσει την επαφή μεταξύ του εαυτού και του περιβάλλοντός του.
Γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου του 1892 στο Βερολίνο. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στο στρατό ενάντια στις επιθυμίες της οικογένειάς του. Μετά τον πόλεμο και παρά τις προσδοκίες του οικογενειακού του περιβάλλοντος για μία λαμπρή καριέρα στη νομική, εκείνος διάλεξε να σπουδάσει ιατρική με ειδικότητα στη νευροψυχιατρική. Μετά την αποφοίτησή του, ξεκίνησε να παρακολουθεί στρατιώτες που είχαν υποστεί εγκεφαλικά τραύματα.
Σταδιακά στράφηκε προς την ψυχανάλυση. Το αρχικό του ενδιαφέρον για το έργο του Φρόυντ, που είχε εκδηλώσει κατά την περίοδο της εφηβείας του, σε συνδυασμό με τις εμπειρίες που απέκτησε κατά την παρακολούθηση των ασθενών του, τον οδήγησαν σε βαθύτερα μονοπάτια της φροϋδικής ψυχανάλυσης.
Το 1930 παντρεύτηκε την Λάουρα Πόσνερ και απέκτησαν δύο παιδιά. Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κατατάχθηκε και πάλι στο στρατό, αυτή τη φορά ως ψυχίατρος του στρατού της Νότιας Αφρικής. Πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια στις 14 Μαρτίου του 1970 στο Σικάγο.
Επαγγελματική διαδρομή
Με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, μετακόμισε με την οικογένειά του στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής. Εκεί, ίδρυσε ένα εκπαιδευτικό ινστιτούτο για να συνδράμει στην ψυχαναλυτική κοινότητα. Το 1946, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη με την οικογένειά του, όπου εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα με τον Βίλχελμ Ράιχ και την Κάρεν Χόρνευ. Στη συνέχεια, εγκαταστάθηκε στο Μανχάταν και ξεκίνησε να εργάζεται με τον Πολ Γκούντμαν.
Λίγο μετά τη διατύπωση της θεραπευτικής προσέγγισης Γκέσταλτ το 1951, ο Περλς ίδρυσε το Ινστιτούτο για τη Θεραπεία Γκέσταλτ στη Νέα Υόρκη και ξεκίνησε να πραγματοποιεί ταξίδια προωθώντας τις θεωρίες του μέσα από τη διεξαγωγή σεμιναρίων και εκπαιδευτικών εργαστηρίων.
Μετά τη μετακόμισή του στην Καλιφόρνια, άρχισε το 1964 τη συνεργασία του με το Ινστιτούτο Esalen, όπου πραγματοποιούσε διάφορα εκπαιδευτικά εργαστήρια και συνέχιζε την εφαρμογή και εξέλιξη της Γκέσταλτ θεραπείας. Το 1969 μετακόμισε στο Βανκούβερ του Καναδά όπου ίδρυσε μία εκπαιδευτική κοινότητα για θεραπευτές.
Συμβολή στην ψυχολογία
Ο Περλς θεωρούσε ότι το άτομο έχει την τάση να απομακρύνεται από εμπειρίες, σκέψεις, αισθήσεις και συναισθήματα που του δημιουργούν αμηχανία. Η απομάκρυνση αυτή οδηγεί στον κατακερματισμό της προσωπικότητας του ατόμου. Σκοπός του Περλς ήταν να βοηθήσει το άτομο να αποκτήσει τον έλεγχο των αναμνήσεών του και να αναπτύξει μία υγιή ολότητα του εαυτού.
Παρά το γεγονός ότι η θεραπευτική προσέγγιση Γκέσταλτ αντλεί αρκετές θεωρίες της από την ψυχολογία Γκέσταλτ, δεν την αντικατοπτρίζει πλήρως. Η ψυχολογία Γκέσταλτ τονίζει ότι ο εγκέφαλος είναι μία αυτοοργανωμένη ολιστική μονάδα η οποία είναι μεγαλύτερη από το άθροισμα των μερών της, ενώ η θεραπεία Γκέσταλτ δίνει έμφαση στην παρούσα στιγμή και στην προσωπική ευθύνη ενσωματώνοντας, παράλληλα, πτυχές της φροϋδικής και της ραϊχικής ψυχολογίας.
Η προσέγγιση αυτή θεωρείται ως μία ουμανιστική, υπαρξιακή ψυχοθεραπεία. Στην πρακτική εφαρμογή της χρησιμοποιούνται γνωσιακές πληροφορίες πάνω σε τρέχουσες εμπειρίες και ταυτόχρονα τονίζεται η ενσυνειδητότητα ενθαρρύνοντας τον πελάτη να εξερευνήσει τη δημιουργικότητά του με σκοπό να ικανοποιήσει τομείς της ζωής του οι οποίοι διαφορετικά μπορεί να είχαν μπλοκαριστεί. Η βάση της συγκεκριμένης θεραπευτικής προσέγγισης είναι η προσωπική επίγνωση του πελάτη για τη συμπεριφορά, τα συναισθήματα, την αντίληψη και την αίσθησή του.
Η θεραπεία Γκέσταλτ εστιάζει το ενδιαφέρον της στις σχέσεις που αναπτύσσει το άτομο με τον κόσμο, με άλλους ανθρώπους, με τον ίδιο του τον εαυτό. Ορισμένα βασικά συστατικά της προσέγγισης αυτής είναι τα παρακάτω:
1. Ισχυρή έμφαση στη σχέση θεραπευτή-πελάτη ως θεραπευτικό μέσο. Ο θεραπευτής δεν λέει στον πελάτη τι να κάνει, ούτε ενεργεί ως ηγετική μορφή κατά τη διάρκεια των συνεδριών. Εν αντιθέσει, ο θεραπευτής προωθεί τη διδασκαλία της δύναμης του διαλόγου. Σκοπός τόσο του θεραπευτή όσο και του πελάτη είναι η ενίσχυση της αυθεντικότητας.
2. Εξισορρόπηση των δεδομένων και της υποκειμενικής εμπειρίας. Αντί να δίνει προτεραιότητα σε μία συγκεκριμένη πηγή πληροφοριών, ο θεραπευτής τονίζει τη χρησιμότητα όλων των τύπων πληροφοριών, πρακτική η οποία συχνά ονομάζεται φαινομενολογική επίγνωση.
3. Το άτομο είναι κάτι περισσότερο από το σύνολο των εμπειριών του. Όπως και η ομώνυμη ψυχολογία, η θεραπεία Γκέσταλτ αντιμετωπίζει το κάθε άτομο ως κάτι περισσότερο από μία συλλογή εμπειριών ή συμπτωμάτων και ως έναν δυναμικό οργανισμό που βρίσκεται σε μία συνεχή διαδικασία αλλαγής και εξέλιξης.
Είπε: «Δεν είμαι σε αυτόν τον κόσμο για να ανταποκριθώ στις προσδοκίες σου και δεν είσαι σε αυτόν τον κόσμο για να ανταποκριθείς στις δικές μου.»
ΠΗΓΗ:psychology.gr
0 Σχόλια