Το Πάσχα, θεωρείται αναμφίβολα μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της Χριστιανοσύνης. Κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, όλοι οι πιστοί οδεύουν προς τον δρόμο της πνευματικής τους “ελάφρυνσης” από όσα βαραίνουν την ψυχή τους.
Η Ανάσταση του Κυρίου, πέρα από τον συμβολικό της ρόλο στη θρησκεία, σηματοδοτεί και την “λύτρωση”, τον “εξαγνισμό”, τη “συγχώρεση”.
Ο άνθρωπος, μέσα από την νηστεία και την προσευχή, επιζητά την “αναγέννηση” του δηλαδή την “διάβαση από το θάνατο στη ζωή” όπως ο Κύριος. Μόνο που στην περίπτωση του πιστού αυτό επιτυγχάνεται μέσω της συγχώρεσης του, όχι μόνο των δικών του “αμαρτιών” αλλά και των άλλων. Σε αυτό θα σταθούμε κυρίως, στην έννοια της συγχώρεσης. Tα οφέλη της συγχώρεσης έχουν απασχολήσει ιδιαίτερα την επιστημονική κοινότητα. Φαίνεται πως υπάρχουν μακροπρόθεσμες και πολύπλευρες επιδράσεις, στον άνθρωπο ως υπόσταση αλλά και ως οντότητα που αλληλεπιδρά με τους άλλους.
Τι σημαίνει “συγχωρώ” και πώς επιτυγχάνεται:
Ας κάνουμε εδώ μία διευκρίνηση. Το να συγχωρεί κανείς δεν σημαίνει πως ξεχνά ή πως είναι αφελής. Αντίθετα, σημαίνει πως θέτει την ψυχική του υγεία ως προτεραιότητα και κλείνει τις υποθέσεις που τον απασχολούν ειρηνικά. Βάζει τον εαυτό του στη θέση όποιου τον πλήγωσε. Προσπαθεί να κατανοήσει τους λόγους του και προσπαθεί να συμφιλιωθεί με την πράξη που άλλοτε του προκαλούσε εκνευρισμό ή δυσφορία. Ουσιαστικά συνειδητοποιεί πως η ανάμνηση ενός γεγονότος δεν μπορεί να επηρεάζει τόσο το παρόν και αποφασίζει να την αφήσει πίσω του χωρίς αναλύσεις και αναδρομές. Δε χρειάζεται απαραίτητα να έχει ακούσει τη “συγνώμη”, ιδανικά αυτό θα έκανε πιο εύκολη την διαδικασία, όμως δυστυχώς, δεν είναι σίγουρο πως εκείνος ο άλλος που τον πλήγωσε θα “του το κάνει τόσο εύκολο”. Αλλά, όπως είπαμε, έχει να κάνει με εμάς και όχι με τους άλλους η απόφαση μας να παραγράψουμε κάτι με στόχο να βρούμε την γαλήνη που αποζητάμε.
Πώς ωφελεί η συγχώρεση τον ψυχισμό μας:
- Συγχωρώντας επιτυγχάνουμε ψυχική ηρεμία: Η διαδικασία της συγχώρεσης, όταν ολοκληρωθεί, δεν μπορεί παρά να μας αφήσει ένα αίσθημα ανακούφισης καθιστώντας την ηρεμία στον ψυχικό μας κόσμο. Ένα βάρος απελευθερώνεται και ότι αρνητικό συναίσθημα συνόδευε την ανάμνηση της πράξης περνά στην σφαίρα του παρελθόντος.
- Συγχωρώντας ωριμάζουμε: Κατανοούμε πως δε χρειάζονται όλα μία εξήγηση ή περαιτέρω ανάλυση. Μαθαίνουμε να μην έχουμε εξωφρενικές απαιτήσεις από τους άλλους. Κυρίως να φεύγουμε από καταστάσεις εγκαίρως, χωρίς να αφήνουμε την ανάμνηση τους να μας στοιχειώνει και να μας χειρίζεται.
- Συγχωρώντας αλλάζουμε: Όταν αποδεχτούμε την πραγματικότητα και αποφασίσουμε να μην αφήσουμε μία κακή στιγμή να την ορίζει πλέον, αλλάζουμε και προχωράμε. Είμαστε πιο έτοιμοι να υποδεχθούμε νέα πράγματα χωρίς να τιμωρούμε τον εαυτό μας. Κυρίως, χωρίς να δηλητηριάζουμε κάθε τι βρίσκεται στο δρόμο μας.
Τα διδάγματα της Εκκλησίας δεν πηγάζουν από μυθολογικές αφηγήσεις, αντιθέτως, το νόημα τους είναι ανθρωποκεντρικό . Η διαδικασία της συγχώρεσης, ειδικά στην χριστιανική θρησκεία κατέχει ένα σημαντικό ρόλο, όχι άδικα, αν αναλογιστεί κανείς πόσο ευεργετική μπορεί να αποβεί. Ως άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι έτσι ώστε να θυμώνουμε, να πεισμώνουμε, να βάζουμε μπροστά τον εγωισμό μας. Για αυτό και η διαδικασία της συγχώρεσης απαιτεί εξάσκηση και υπομονή.
πηγή : boro.gr
0 Σχόλια